Akty

Eryk


Słucham ich. Drżę w środku mojej istoty. 
Mówią o swoich bliskich, mówią o dalszych. Mówią źle, obcesowo, szyderczo. 

Zamykam się w sobie, odchodzę. Nie jestem typem fighterki, nie zbawiam już świata na siłę. Nie znam już tego języka. Języka, który wynika z nieufności, z nieakceptowania, z poczucia odrzucenia. To raniące słowa ludzi, którzy sami zostali zranieni i nie potrafili się podnieść po tsunami czynów, które zwaliły ich z nóg. 

Przepraszam, że sama mówiłam o Tobie w ten sposób. 
Przepraszam, że uważałam Cię za wroga. 
Przepraszam, że nie umiałam się z Tobą zaprzyjaźnić. 
Przepraszam, że na Twoje „co się dzieje”, odpowiadałam „nic”, a pózniej płakałam bezgłośnie, chcąc, byś mnie przytulił. 
Przepraszam, że kazałam Ci się domyślać. 
Przepraszam, że nie umiałam prosić o pomoc. 
Przepraszam, że nie chodziłam z Tobą do znajomych, bo przykrywałam się swoim strachem. 
Przepraszam, że okazałam się gołosłowna w zwalczaniu moich demonów. 
Przepraszam, że tak często znikałam i uciekałam, gdy zbliżaliśmy się do siebie. 
Przepraszam, ale ja byłam tam, gdzie dziś są ci, których rozmów słucham. 

Ja też się bałam. Nie miałam dobrych wzorców. Nie nauczono mnie równowagi, zaufania, sięgania po wsparcie. 

Nie umiałam spojrzeć na Ciebie jak na takiego samego człowieka jak ja, pełnego uczuć, niepewności, emocji, potrzeb. Bardzo bałam się utraty niezależności, i broniłam rękami i nogami przed bliskością, a jednocześnie tak bardzo chciałam być blisko Ciebie, budować z kimś dom, rodzinę. Dlatego tak często wpadałam w niefortunne relacje, uciekałam, miotałam się jak szczur w podgrzewanym wiadrze. 

Te emocje stawały się coraz bardziej odległe w miarę jak mnie oswajałeś, pokazywałeś inną twarz. Niejedną. I nagle zobaczyłam – Mężczyzna też Człowiek. A ja tak bardzo chciałam się już nie bać. Patrz, udało się. Teraz słów używam innym, więcej mówię, szczerzej opowiadam, bardziej się odsłaniam. Moja dusza śpiewa, gdy ja coraz silniej ją uleczam. Dziękuję, że mogłam doświadczyć z Tobą tego procesu. Niechęci, złości, odrzucenia, otwarcia się, pojęcia, przeproszenia, wybaczenia. Przyjaźni. 

One Comment

Skomentuj

Wprowadź swoje dane lub kliknij jedną z tych ikon, aby się zalogować:

Logo WordPress.com

Komentujesz korzystając z konta WordPress.com. Wyloguj /  Zmień )

Zdjęcie z Twittera

Komentujesz korzystając z konta Twitter. Wyloguj /  Zmień )

Zdjęcie na Facebooku

Komentujesz korzystając z konta Facebook. Wyloguj /  Zmień )

Połączenie z %s